Regeerakkoorden moeten gerespecteerd worden. En in dat regeerakkoord is afgesproken om het Belgische institutionele kader te laten zoals het is. Maar er kan wel nagedacht worden over de toekomst. De vraag is of er in de toekomst nog verdere staatshervorming moet en zal gepland worden. Het antwoord op die vraag is volgens mij volmondig ja. Daar zijn verschillende redenen voor.
De laatste staatshervorming was zeer omvangrijk en zorgt er voor dat het budget van de deelstaten groter wordt dan dat van de federale staat. Toch zijn er belangrijke bevoegdheden die op de lijst van mijn partij stonden om over te gaan, niet overgegaan. Dit is ook normaal, in een onderhandeling kan men niet alles binnenhalen. Maar wie nu tegenstander is van de overdracht van die bevoegdheden moet iets uitleggen. Die moet kunnen zeggen waarom men nu tegenstander is. Zijn er nieuwe elementen en voor welke these zijn ze een argument?
De nieuwe elementen die opduiken, houden eerder een pleidooi in voor meer en snellere staatshervorming dan voor het stoppen er van:
De transfers tussen Vlaanderen en Wallonië verminderen ook onder deze regering niet. De belastingverlagingen in de taxshift voor wie werkt, lijken op het eerste zicht Vlaanderen te bevoordeligen. Het aandeel mensen dat werk heeft, ligt bij ons namelijk hoger dan in Wallonië. Maar anderzijds wegen de nieuwe belastingen op sparen en op consumptie in Vlaanderen meer door. Wellicht doet de taxshift de transfers dus noch stijgen noch dalen.
Bovendien is de kloof tussen politiek Vlaanderen en politiek Wallonië nog nooit zo groot geweest. De sociaal-economische recepten voor meer welvaart en welzijn en de visies op de asielcrisis convergeren niet. Meer dan ooit zijn er 2 democratieën in België.
Sommigen zeggen dat de laatste staathervorming zo slecht onderhandeld was, dat het geen zin heeft om het thema nog aan te snijden. De laatste staatshervorming is volgens mij naar best vermogen en zeer hard onderhandeld. Er is altijd iets te zeggen, maar indien er alleen onderhandeld zou worden wanneer men zeker is om alles binnen te halen dan zouden we nu nog in het unitaire België leven. Dan zouden bijvoorbeeld openbare werken, ruimtelijke ordening en onderwijs niet Vlaams maar federaal zijn. Dan zouden we niet eens een Vlaams parlement hebben.
Ik steun deze regering, haar samenstelling en de meeste beleidslijnen. Ik pleit dus niet voor een terugkeer van de PS. Maar er zijn geen argumenten om verdere belangrijke stappen in de staatshervorming principieel uit te sluiten. Er is geen duurzame oplossing voor een duurzaam probleem gevonden. Daarom is hoogstens de pauzeknop van de staatshervorming ingeduwd.
