‘Een centrum-rechtse regering komt niet in de problemen door haar economische recepten of door een laks begrotingsbeleid. Ze kan vallen indien ze als a-sociaal wordt bestempeld.’ Dit schreef ik op 16 januari op mijn blog.
Naast de perceptie die door de oppositie en de vakbonden onterecht wordt gecreëerd, is er ook de realiteit. In die laatste context moeten we durven nadenken over een aantal correcties. Er zijn er een beperkt aantal nodig, maar concreet denk ik alvast aan het volgende:
De teruggave van de indexsprong wat de minimumuitkeringen betreft. De opgelegde indexsprong aan de minimumuitkeringen verhindert dat de regering kan uitpakken met wat ze wel heeft gedaan: de welvaartsenveloppe verhogen, allerlei compensaties, méér dan de vorige regering.
Ik hoor van mensen dat ze een roereitje moeten klaarmaken en mij zeggen dat er deze week geen geld is om vlees te kopen. Moeten we die mensen niet wat meer helpen? Is het echt daar dat we het verschil moeten maken bij het terugdringen van het overheidsbeslag?
Het lek aan de sociale kant van onze partij en van onze regering moet dringend worden gedicht. Ze verhindert immers dat er verdere moderniseringen mogelijk zijn. De mensen zien het licht aan het eind van de tunnel niet meer. Ondertussen zijn de uitgaven voor pensioenlasten van 28 miljard naar 40 miljard gestegen in de laatste jaren. Ze bedragen nu al de helft van de sociale zekerheid van 80 miljard.
De regering moet een tweede adem vinden om zich verder te concentreren op de structurele beslissingen die er echt toe doen. Hiertoe moet ze het lek aan de sociale kant dringend dichten.
Het zal onze partij ook de nodige bandbreedte bezorgen. Zoals in januari gesteld, we moeten links en rechts palen slaan door duidelijke standpunten in te nemen.
Door aan de sociale kant de nodige correcties te doen, kan de regering opnieuw met de modernisering vooruit. Zonder dit te doen, zal het vat af zijn. Het klinkt paradoxaal, toch is het de waarheid. Modernisering kan alleen plaatsvinden indien het een realiteit is dat ze ten goede komt aan iedereen. Zeker aan de mensen die het bijzonder moeilijk hebben.
